PHAENINDA aliis PHENINDA

PHAENINDA aliis PHENINDA

ludi apud Romanos genus, viris valde accommodatum, ut docet Clem. Alexandrin. l. 3. Paedag. c. 10. ubi inter alia ait, Οἶδα καὶ σφαίρῃ τῇ μικρᾷ παιζόντων τὴν φενίνδα παιδιὰν εν ἡλίῳ μάλιςτα, Alii autem parvâ quoque pilâ ludunt eô ludô, quem dicunt pheninden, maxime in Sole. Unde Mercurialis de Arte Gymnastica l. 2. c. 4. Tertia, inquit, adhuc maior secundâ, in qua homines inter se distantes ludebant, et in qua, cum stataria ac motoria pars esset, qui manebant, pilam emittebant cum vehementia et concinnitate. Inter has species adnumerari debere genus illud iudico, quod penes Athenaeum (Deipnos. l. 1. c. 11. ἁρπαςτὸν et φενίνδα vocatur: Tum quia a Galeno in libello, de parvae pilae ludo, simul cum aliis, id quoque explicatum habetur: tum quia Clemens Alexandrinus etc. Quod et a Polluce confirmatum, ubi etiam vocatur Harpastum, innuit; minimum pilae genus atque ita dictum, quod ludentium alter alter eam eriperet. Huius etenim inventorem exstitisse Phaenaestium Paedotribam, scripsit Iubas Maurusius; cuius itidem descriptionem Antiphanes in hunc modum attulit: Σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς ἔχαιρε τὴν δε ἔφευγ᾿ ἅμα, τὴν δ᾿ ἐξέκρουσε, τὴν δὲ ἀνέςτησε πάλιν κλαγκταῖσι φωναῖς; vocavitque ludum istum φενίνδα, ἀπὸ τῆς ἁφέσεως τῶν σφαῳιζόντων, quia longius a lusoribus iaceretur, qui eam sibi ipsis sic mutuo mandabant. Nisi ἐφετίνδα legatur, ut nonnullis placuit ex Eustathio corrigendum. Vel id nomen nactum est hoc ludi genus, a Phennido primo inventore, aut ἀπὸ τοῦ φενακίζειν, i. e. a decipiendo quoniam alia simulantes in aliam partem mittunt, decipientes credulum, sicut memoriae prodidit Pollux. Voss. vero Gymnastica c. 3. §. 65. de hoc lusus genere, inquit, non multum audeo polliceri, Quanto enim Veteribus notius erat, tanto minus de eo sibi dicendum putârunt. Hinc tenebrae nobis. Scaliger hunc ludum maxime laboriosum fuisse, ait.Non enim ludebant, inconcinne, ut nunc: sed numerose ac compositis intervallis. Cuiusmodi sphaericam seu pilarem saltationem Aristonicus Caristius, Alexandri M. συσφαιριςτὴρ, optime lusisse legitur, vide eum Poetices l. 1. c. 18. nec non infra, in voce Pila.